Psychoterapia dzieci do lat 12
Na pierwsze spotkanie zapraszani są rodzice lub opiekunowie dziecka.
Ważne, by na konsultacji, jeśli to możliwe pojawili się oboje rodzice – perspektywa widzenia sytuacji przez każdego z nich jest niezwykle ważna.
Zazwyczaj odbywa się jedna lub dwie konsultacje wstępne z rodzicami, które służą rozpoznaniu problemów, z jakimi zgłaszają się oraz poznaniu historii i aktualnej sytuacji życiowej dziecka.
Kolejna sesja to spotkanie psychoterapeuty z dzieckiem.
Ilość tych spotkań uzależniona jest od wielu czynników, przede wszystkim od złożoności i natury problemu, zwykle to dwie lub trzy konsultacje.
Mają one na celu sformułowanie diagnozy psychologicznej oraz służą nawiązaniu kontaktu z dzieckiem.
Po nich ponownie zapraszani są rodzice dziecka, by omówić przedstawione przez psychoterapeutę obserwacje dotyczące diagnozy problemów i wspólnie wybrać najlepszą formę pomocy dziecku i jego rodzinie.
Każda forma pomocy wymaga zgody i akceptacji rodziców, a jest to podyktowane nie tylko względami natury prawnej, ale także troską o efektywność pomocy dziecku.
Psychoterapia - spotkania dziecka/dzieci z terapeutą przeplatają sesje psychoterapeuty z rodzicami.
Pozwala to opiekunom zrozumieć trudności, z jakimi zmaga się ich dziecko.
Zapewniony jest także bieżący przepływ informacji, co ułatwia pracę i dążenie do zmiany.
W całym procesie rodzice także dowiadują się o nowych faktach i nabierają umiejętności wspierających dobre funkcjonowanie całego systemu, jakim jest rodzina.
Z czasem może okazać się, że psychoterapia dzieci i młodzieży wskaże głębsze problemy.
Daje to szansę na zrozumienie i uleczenie głębszych zranień, które często tkwią ukryte pod widocznymi na co dzień trudnościami.
Sesje psychoterapii prowadzone są w sposób dostosowany do wieku dziecka.
Możliwe efekty konsultacji
Konieczność wyposażenia rodziców w niezbędną wiedzę - kilka spotkań psychoedukacyjnych
Potrzeba rozpoczęcia terapii grupowej przez dziecko
Potrzeba rozpoczęcia terapii indywidualnej przez dziecko
Psychoterapia młodzieży
Konsultacja wstępna to pierwsza rozmowa nastolatka i rodziców z psychoterapeutą w gabinecie.
Jej celem jest głębsze zrozumienie sytuacji, która jest powodem zgłoszenia.
Zebranie w bezpośredniej rozmowie najważniejszych informacji pozwala zdecydować, czy jest potrzebna pomoc, a jeśli tak, to jaka i w jakiej formie.
Spotkanie kończy się wspólnym ustaleniem dalszego trybu postępowania.
Możliwe efekty konsultacji
Potrzebne jest jeszcze jedno spotkanie konsultacyjne, które pozwoli lepiej zrozumieć wyzwania, z którymi się Państwo zmagacie – dodatkowa konsultacja lekarska
Nastolatek powinien podjąć własną psychoterapię grupową
Nastolatek powinien podjąć własną
psychoterapię indywidualną
Rodzice powinni rozpocząć serię spotkań rodzicielskich, zwiększających ich wiedzę na temat sposobów zrozumienia i reagowania na trudności pojawiające się w życiu dziecka.
Psychoterapia osób dorosłych
Podczas indywidualnych zajęć z terapeutą odkrywamy schematy myślenia, którymi kieruje się pacjent i reakcje utrudniające mu życie.
Techniki terapii poznawczej pomagają odkryć, w jaki sposób ukształtował się dany sposób myślenia.
Kluczem do wyleczenia jest uświadomienie sobie problemu i jego mechanizmów, czyli praca poznawcza, następnie pacjent musi podjąć decyzję o tym, czy chce zmienić schematy myślenia.
Tutaj zaczyna się terapia behawioralna, wykorzystująca techniki pozwalające na oswojenie się z lękami i ich przezwyciężenie, oduczenie się negatywnych nawyków i wyrobienie sobie nowych.
Leczenie zawsze musi być dobrane indywidualnie do pacjenta i stanowić przemyślany proces. W swojej pracy wykorzystuję elementy różnych podejść psychoterapeutycznych oraz posługuję się elementami terapii schematu.
Terapia poznawczo-behawioralna wykorzystuje zestawy ćwiczeń i „zadań domowych”, które pacjent wykonuje z terapeutą oraz samodzielnie. Pacjent musi odkryć źródło swoich przekonań, a terapeuta kieruje pacjenta w taki sposób, by ten samodzielnie doszedł do określonych wniosków.
Psychoterapia dzieci, młodzieży i dorosłych